Vlak voor de zomervakantie heb ik besloten om een bijzondere stap in mijn loopbaan te zetten. Ik ben namelijk sinds 1 augustus jl. directeur-bestuurder van een school in Bonaire. De naam van de school is De Pelikaan en de school heeft op dit moment 325 leerlingen.

Ik was al wat langer op zoek naar een baan als directeur buiten Voila. In de maand mei zag ik toevallig de vacature voor een baan bij De Pelikaan in Bonaire voorbij komen. Vrij snel werd ik uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek via Skype. Wel apart om aan mijn eigen keukentafel een sollicitatiegesprek te hebben met het overhemd keurig gestreken en pas om 22.00 uur vanwege het tijdsverschil. Het was een prettig gesprek en wat de uitkomst ook zou worden voor mij was dit moment ok.

Toen kwam de uitnodiging voor een tweede gesprek en tja dat werd serieus. Na een nacht goed te hebben nagedacht wil ik dit echt en ben ik wel in staat om dit te doen, was er een diep gevoel ik ga dit gewoon doen. Een sprong in het diepe is spannend, maar over het algemeen kom je weer boven. Na nog een aantal gesprekken met de sollicitatiecommissie kwam het bericht dat de commissie mij heel graag de baan als directeur wilde aanbieden en of ik per 1 augustus 2017 zou kunnen beginnen.

Ik zei dat ik mijn best ging doen, het was toen rond 20 juni. Vanaf dat moment ben ik alleen maar druk geweest met afscheid nemen en heel veel regelen. Ondanks dat Bonaire een bijzondere gemeente van Nederland is moest ik gewoon emigreren en dat betekent zorgen voor veel documenten met stempels. En dan ook nog afscheid nemen van collega’s waar ik de afgelopen 5 jaar intensief mee heb samengewerkt. Op een aantal momenten was dat best wel emotioneel omdat je weet dat je een periode afsluit bij een bijzondere organisatie.